At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Illud non continuo, ut aeque incontentae. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Cur id non ita fit? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Duo Reges: constructio interrete. Pauca mutat vel plura sane; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quid, de quo nulla dissensio est? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quid, de quo nulla dissensio est?

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Quis Aristidem non mortuum diligit?
Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Memini me adesse P.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare
nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et
utrum conveniat necne natura hominis cum universa.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor?

Hic ambiguo ludimur.: Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Hunc vos beatum;: Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Bork: Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?
Bork: Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
Itaque fecimus.: Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
Age sane, inquam.: In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.